Relatiebeheerder Wilma Drager-Visee zoekt de gemeenschappelijke deler

Wilma Drager-Visee is in 2021 bij Expertisecentrum Euthanasie aan de slag gegaan als relatiebeheerder. Zij gaat het gesprek aan met psychiaters en andere beroepsgroepen om hen te laten weten hoe het expertisecentrum hen kan ondersteunen op het gebied van euthanasie. Met als uiteindelijk doel dat meer professionals een euthanasieverzoek van hun patiënt zelf kunnen en willen onderzoeken.

“Mijn werk bestaat uit het opbouwen en onderhouden van relaties met verschillende beroepsgroepen die te maken krijgen met euthanasieverzoeken”, vertelt Drager–Visee. “Op dit moment ligt het accent van mijn inzet op de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ). Ik onderzoek of en hoe kan worden samengewerkt, zodat we onze kennis en expertise kunnen delen. Daarbij informeer ik geneesheer-directeuren en psychiaters over de vormen van ondersteuning die wij kunnen bieden: advies, de inzet van de consulent euthanasie en geaccrediteerde nascholingen. Het blijkt dat zij daarvan vaak nog onvoldoende op hoogte zijn. Als zij het niet weten, kunnen zij het ook niet inzetten.”

Thuis voelen

De functie van relatiebeheerder is nieuw bij het expertisecentrum. Drager-Visee: “Ik heb de tijd gekregen om mezelf thuis te gaan voelen in de materie en daar ben ik heel blij mee. Om goed ingewerkt te raken, heb ik talloze gesprekken gevoerd met collega’s. Vanzelfsprekend heb ik me ingelezen, documentaires gekeken en via informatie op internet mijn kennis vergroot. Ook volgde ik de interne starttraining en enkele van onze eigen nascholingen. Daarnaast neem ik regelmatig deel aan wetenschappelijke bijeenkomsten.”

Zij maakte kennis met het bestuur van Vrienden van Expertisecentrum Euthanasie en was recent aanwezig bij een Vriendenbijeenkomst. Door corona was dat er tot nu toe niet van gekomen. “De financiering door de stichting maakt onder meer de scholingen en de inzet van de consulent euthanasie mogelijk. Dat is waanzinnig belangrijk.”

‘Hoe langer je werkt, hoe meer er op je pad komt.’

In gesprek

Na haar middelbare schoolopleiding werkte Drager-Visee als psychiatrisch verpleegkundige. Daarna was zij bijna dertig jaar werkzaam als rayonmanager in de farmaceutische industrie. Het leggen van contacten, netwerken en zoeken naar facetten waarin je iets voor elkaar kunt betekenen, is haar dan ook niet vreemd. In een gesprek gaat zij op zoek naar de gemeenschappelijke deler. “In de gesprekken binnen de GGZ bijvoorbeeld komt standaard voorbij dat de wachtlijst voor mensen met psychisch lijden die een euthanasiewens hebben erg lang is, zo’n twee jaar. We zijn het altijd eens dat zo’n lange wachttijd onacceptabel is. Vervolgens gaan we in gesprek over de redenen van die lijst. Eén daarvan is dat onvoldoende psychiaters zelf een euthanasieverzoek oppakken. Wij kunnen hen daarbij helpen.”

Verbinding

Het was best spannend of de specialisten op een relatiebeheerder van Expertisecentrum Euthanasie zaten te wachten. “Mijn ervaring tot nu toe is dat iedereen ervoor open staat om kennis te maken en meer te horen over het expertisecentrum. Men vindt het prettig dat verbinding wordt gezocht en dat zij meer horen over wat wij voor hen kunnen betekenen. Met regelmaat komt er een vervolg op het contact. We organiseren een scholing of leveren sprekers voor een symposium. Soms breiden we de kennismaking uit. Dan ga ik in gesprek met meer medewerkers van een organisatie en vraag ik onze experts erbij. Het is belangrijk aan te sluiten bij de wensen van de ander.”

Zichtbaarheid

Naast de psychiatrie gaat Drager-Visee zich ook richten op het leggen van contacten met huisartsen en specialisten ouderengeneeskunde. “Zij worden ook met euthanasieverzoeken geconfronteerd. Bijvoorbeeld van mensen met dementie, een stapeling van ouderdomsklachten of somatische aandoeningen.” De relatiebeheerder werkt aan zichtbaarheid bij alle doelgroepen door onder meer het aanwezig zijn op congressen en symposia. “Ik ontmoet daar mensen die ik op een later moment weer kan benaderen. Zo bouw ik aan een netwerk. Hoe langer je werkt, hoe meer er op je pad komt.”

Tekst: Annerieke Dekker. © Expertisecentrum Euthanasie.
Fotografie: Maartje Geels