Vorig jaar besloot Ellen Rentema na een carrière als verpleegkundige dat het tijd was om meer ruimte te maken voor andere mooie dingen in het leven. Toch wilde ze het werk niet volledig loslaten. Ze koos ervoor om bestuurslid te worden bij Vrienden van Expertisecentrum Euthanasie.

“Ik had zo’n mooi vak,” zegt Ellen. “Als verpleegkundige in een team kijk en luister je op een andere manier naar mensen. Je rol is belangrijk en aanvullend.”

Eindelijk een interessant onderwerp

Ellen groeide op als dochter van een vader die ze liefdevol omschrijft als een “barmhartige dokter”. Een goed en waardig levenseinde was thuis geen taboe, maar juist iets waar openlijk over werd gesproken. Zo kwam euthanasie al vroeg op haar pad. “Ik was vijftien toen ik voor school een opstel schreef over euthanasie. Eindelijk een interessant onderwerp, dacht ik toen al. Al weet ik eerlijk gezegd niet meer wat ik er precies over heb geschreven,” zegt ze lachend.

Carrière

Na een mooie carrière als operatieassistent, en later als directeur van een zorgbemiddelingsbureau in Groningen, kwam Ellen terecht bij de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE). “Mijn eerste presentatie als coördinator – en later als hoofd – van het adviescentrum ging over een destijds vergeten groep: mensen met een voltooid leven.”

Rond 2012 maakte ze de overstap naar Expertisecentrum Euthanasie. “In die beginjaren reisden we als ambulant team – bestaande uit een arts en een verpleegkundige – nog het hele land door. Gelukkig is dat nu niet meer nodig: in elke regio zijn inmiddels teams actief die euthanasieverzoeken beoordelen van mensen die niet bij hun eigen huisarts terechtkunnen.”

Voltooid leven

Ook in haar functie bij het expertisecentrum was voltooid leven een onderwerp waar Ellen geregeld mee te maken kreeg. Of dat lastig was? Ellen zegt daarover: “Het is eigenlijk heel helder hoe Expertisecentrum Euthanasie hierin staat: we werken altijd strikt binnen de wettelijke kaders. Dat betekent dat elk euthanasieverzoek zorgvuldig wordt getoetst aan de eisen van de Euthanasiewet. Eén daarvan is dat er sprake moet zijn van ondraaglijk en uitzichtloos lijden met een medische grondslag. Bij mensen die hun leven als voltooid ervaren, is er bijna altijd sprake van een opeenstapeling van ouderdomsaandoeningen die samen dat lijden veroorzaken. Het is dan niet één diagnose maar meerdere aandoeningen die samen de medische grondslag vormen. Die nuance is belangrijk. Het vraagt om goed luisteren, zorgvuldig afwegen, en altijd handelen binnen de grenzen van wat de wet ons toestaat. Dat maakt dit werk zo boeiend en waardevol.”

Kennis en ervaring

Binnen het expertisecentrum vervulde Ellen verschillende functies en was ze vanaf 2015 consulent euthanasie. Een functie met directe impact binnen de huisartsenpraktijken, mogelijk gemaakt door de Vrienden van Expertisecentrum Euthanasie. Als nieuw bestuurslid zet ze haar praktijkervaring graag in voor de verdere ontwikkeling van deze stichting. “De bestuursleden werken onder meer samen aan het ontwikkelen van beleidsstukken die noodzakelijk zijn voor bijvoorbeeld het behouden van het CBFkeurmerk voor goede doelen. Ook beoordelen we subsidieaanvragen vanuit het expertisecentrum voor nieuwe projecten. Daarnaast ben ik aanwezig bij Vriendenbijeenkomsten. Juist daar, in contact met de Vrienden, komen mijn kennis en ervaring tot hun recht.”

Fotografie: John Vane. Tekst: Noesja Hoffschlag © Expertisecentrum Euthanasie.