Uitgelicht nieuws Geplaatst op
Symposium: 10 jaar Expertisecentrum Euthanasie
Het symposium begon met een welkomstwoord van Sonja Kersten, bestuurder van Expertisecentrum Euthanasie. Zij blikte terug op het ontstaan van de Levenseindekliniek, die in 2012 startte. “Het is een organisatie die eigenlijk begon met een klein groepje mensen die het goede wilden doen, omdat ze zagen dat het nodig was, omdat er een behoefte was”.
Onder leiding van dagvoorzitter Doortje Smithuijsen werden huidig bestuurder Sonja Kersten en voormalig bestuurder Steven Pleiter geïnterviewd. “We begonnen op 1 maart 2012. Er zaten mensen met een hulpvraag te wachten tot de Levenseindekliniek officieel van start ging”, zegt Steven Pleiter. “We haalden het antwoordapparaat er om 09:30 uur af en men begon meteen te bellen. Die dag is het niet meer stil geweest.”
Een nieuwe naam
In 2019 is de Levenseindekliek van naam veranderd naar Expertisecentrum Euthanasie en heeft de afgelopen 10 jaar inmiddels meer dan 24.000 keer een verzoek om hulp binnengekregen. Bijna tweeduizend keer is er een consulent euthanasie ingezet: een arts of verpleegkundige van het expertisecentrum die een huisarts, psychiater of specialist ouderengeneeskunde helpt om zelf een euthanasieverzoek van hun patiënt op te pakken. Hier wordt ook voluit op ingezet omdat het expertisecentrum weet dat patiënten het liefst door hun eigen behandelaar geholpen worden. Tijdens het symposium werd daar ruimschoots bij stilgestaan met ervaringsverhalen van behandelaars.
Orgaandonatie
In de middag spraken Constance de Vries (arts) en Ans Duteweert (sociaal psychiatrisch verpleegkundige) – consulenten bij Expertisecentrum Euthanasie – over orgaandonatie bij euthanasie. De patiënten van Constance de Vries, twee zussen, beiden met psychisch lijden, gaven al bij het eerste gesprek aan de wens te hebben hun organen te doneren. Orgaandonatie betekent in principe dat je niet thuis overlijdt maar in het ziekenhuis. Je kunt organen en ook je hart doneren, of je lichaam ter beschikking stellen aan de wetenschap. De coördinatie van orgaandonatie is in handen van een transplantatiecoördinator van Nederlandse Transplantatie Stichting (NTS). Deze regelt alles met het ziekenhuis. Organen van mensen die euthanasie gekregen hebben, gaan uitsluitend naar mensen in landen waar euthanasie is toegestaan. Voor de zussen die Constance begeleidde, verschilde het euthanasietraject omdat één van hen per se thuis wilde overlijden. Twee sterke, maar heel kwetsbare vrouwen, die kozen voor euthanasie en tot aan hun eind de regie in eigen hand hadden.
We blikken terug op het ontstaan, de veranderingen, en in het bijzonder de betekenisvolle verhalen
Ans Duteweert ondersteunde als consulent een huisarts die nog geen euthanasie had uitgevoerd en die zoals Ans het zei, “de ballen heeft gehad” dit traject aan te gaan. Het ging om euthanasie van een 56-jarige man met familiaire Alzheimer. Deze lichamelijk gezonde man was tot aan zijn overlijden heel duidelijk dat hij zijn organen wilde doneren. Ans: “Het was een ongelooflijk indrukwekkend proces; zowel de casuïstiek als het logistieke traject dat volgt op het overlijden. Deze man heeft ondanks zijn ellende zoveel mensen een nieuw leven kunnen geven. De huisarts heeft in rust en met vertrouwen haar patiënt een menswaardig eind gegeven. Het was echt heel mooi om daarbij te kunnen ondersteunen.”
Psychisch lijden
Ook twee externe behandelaars kwamen aan het woord: huisarts Mariette Hennekens en psychiater Cari van Slooten. Beiden werden ondersteund door een consulent van Expertisecentrum Euthanasie bij een patiënt met psychisch lijden. Cari: “Ik voelde me onzeker over het traject maar wilde wel het verzoek van mijn patiënt verkennen. Als ik het niet doe, wie dan? Ik ken hem al zoveel jaren. Waarom zou ik niet ook dit laatste stukje zorg verlenen?” Voor Mariette was het van grote waarde om in zo’n complex en langdurig traject gesteund te worden door een consulent: “Het heeft me ontzettend geholpen om te groeien naar deze euthanasie. Ik had wel ervaring maar niet met psychisch lijden. Met name de toetsing van de wilsbekwaamheid riep bij mij veel spanning op.”
Betekenisvol werk
Bestuurder Sonja Kersten kijkt terug op een bijzondere bijeenkomst met indrukwekkende, rake verhalen en fijne ontmoetingen. “De verhalen van vandaag deden mij weer beseffen dat het werk dat wij als expertisecentrum doen heel betekenisvol is. Het is heel bijzonder om op een integere en humane wijze mensen te mogen verlossen van hun lijden.” “Het werk van Expertisecentrum Euthanasie en met name de inzet van de consulent was niet mogelijk geweest dankzij de jarenlange steun van de Vrienden van Expertisecentrum Euthanasie. Naast dat wij hen bedanken, bedanken we ook onze collega’s en sprekers.”
