Standpunt euthanasie bij wilsonbekwaamheid

Hoe denkt Expertisecentrum Euthanasie hierover? Bij wilsonbekwaamheid op het gebied van de doodswens is het verlenen van euthanasie extra complex.

De hulpvrager kan door verandering in zijn persoon of in de omstandigheden aangeven geen euthanasie te willen. Dan is het in de praktijk niet meer mogelijk euthanasie te verlenen, ook al is het eerder in de wilsverklaring vastgelegd. Immers, voor de arts moet ook het actuele ondraaglijke lijden invoelbaar zijn.

De wilsverklaring geeft inzicht in hoe de hulpvrager bij het opschrijven van de wilsverklaring dacht over euthanasie en welk lijden voor hem of haar ondraaglijk is. Daarnaast is een wilsverklaring nuttig om aan te tonen dat een euthanasiewens al langer bestaat en biedt het een handvat om met arts en naasten te praten over het levenseinde. Belangrijk is dan ook om regelmatig de wilsverklaring te actualiseren en bespreken met de behandelaar.

In 2020 oordeelde de Hoge Raad dat een schriftelijke wilsverklaring in de plaats kan komen van een mondeling euthanasieverzoek. De wilsverklaring is echter geen vrijbrief voor euthanasie. De arts bepaalt of hij of zij het verzoek kan honoreren, waarbij hij of zij niet alleen tot de overtuiging moet komen dat het gaat om een vrijwillig en weloverwogen verzoek, maar ook aan de andere zorgvuldigheidseisen moet voldoen.